Budynek
wzniesiono w roku 1910, najpierw szkoła była zależna od Niemiec, którzy jednak
poważnie liczyli się z opinią polską na Śląsku, o czym świadczy wprowadzenie do
programu nauczania języka polskiego jako przedmiot nadobowiązkowy w roku 1919.
Liczba uczniów wynosiła wówczas ok. 250. W czasie drugiego powstania śląskiego
budynek szkoły został mocno zniszczony na skutek wysadzenia przez powstańców na
rybnickim dworcu pociągu z amunicją, co było eksplozją tak silną, że w całym
mieście popękały szyby.
W roku 1922 wraz
z przejęciem przez Polskę terenów plebiscytowych zaczął się nowy okres w
historii szkoły, w czerwcu następnego roku odbyła się pierwsza polska matura,
do której przystąpiło tylko dwóch uczniów. Szkoła rozkwitała, liczba uczniów
wzrosła do ok. 700, przez co powiększyło się też grono nauczycielskie, a w 1937
roku utworzono kodeks uczniowski, powstała biblioteka szkolna, drużyna
harcerska, a także czasopisma szkolne "Zew Młodzieży" oraz
"Jutrzenka".
Wraz z
rozpoczęciem II wojny światowej szkoła została przekształcona w budynek
policji, w którym potem powstała szkoła niemiecka, a w roku 1945 na miejscu
utworzono niemiecki szpital wojenny. Po wyzwoleniu Rybnika budynek został
przekształcony w radziecki obóz etapowy. Został on ogołocony ze sprzętu i uległ
zniszczeniom, w czasie wojny ucierpieli także nauczyciele i wychowankowie
szkoły, polegając na polu bitwy lub ginąc w obozach śmierci, ich pamięci
poświęcona została umieszczona wewnątrz szkoły marmurowa tablica. Po wojnie
zmieniono status szkoły na liceum, zaczęto także przyjmować do niej dziewczęta.
W roku 1981 z
niewyjaśnionych dotąd przyczyn w budynku szkoły wybuchł pożar, ewakuacja odbyła
się jednak szybko i sprawnie, nikt nie zginął, a zniszczenia obudowano w
stosunkowo krótkim czasie.
pocztówka z lat 30. ze zdjęciem szkoły
link do zdjęcia:
http://pl.wikipedia.org/wiki/I_Liceum_Og%C3%B3lnokszta%C5%82c%C4%85ce_im._Powsta%C5%84c%C3%B3w_%C5%9Al%C4%85skich_w_Rybniku
.jpg)
